"Powinien wiedzieć jak zdefiniować przyjemność i znając to powinien
oddać się własnej przyjemności", to zostało powiedziane, a odnośnie do
czego to zostało powiedziane?
Mnisi, jest pięć strun zmysłowych
przyjemności. Jakich pięć? Materialne formy poznawane przez oko,
upragnione, pożądane, miłe i lubiane, połączone ze zmysłowymi
pragnieniami, prowokujące pożądanie. Dźwięki poznawane przez ucho ...
Zapachy poznawane przez nos ... Smaki poznawane przez język ... Dotyki
poznawane przez ciało ... Takie jest pięć strun zmysłowych przyjemności.
Przyjemność i radość powstająca dzięki tym pięciu strunom zmysłowych
przyjemności nazywa się zmysłową przyjemnością, która jest odrażającą
przyjemnością, podrzędną przyjemnością, nieszlachetną przyjemnością. O
takim rodzaju przyjemności mówię, że nie powinna być kultywowana, że nie
powinna być ustawicznie praktykowana i że powinno się jej obawiać.
Tu
mnisi, całkowicie odłączony od zmysłowych przyjemności, odłączony od
niekorzystnych rzeczy, mnich wkracza i trwa w pierwszej jhanie z
towarzyszącymi temu myśleniem i rozważaniem i z błogością i
przyjemnością zrodzonymi z odosobnienia. Z uspokojeniem myślenia i
rozważania wkracza on i trwa w drugiej jhanie, z pewnością siebie i
zjednoczonym umysłem, bez myślenia i rozważania z błogością i
przyjemnością zrodzonymi z koncentracji. Z zanikiem błogości trwając w
równowadze uważny i w pełni rozważny, ciągle odczuwając przyjemność
cielesną, wkracza i trwa w trzeciej jhanie o której szlachetni mówią:
„Ten ma przyjemne przebywanie kto zrównoważony i uważny”. Z porzuceniem
przyjemności i bólu, po uprzednim zaniku radości i smutku wkracza on i
trwa w czwartej jhanie, charakteryzującej się
ani-bólem-ani-przyjemnością i czystością umysłu dzięki równowadze. To
nazywa się przyjemnością wyrzeczenia, która jest przyjemnością
odosobnienia, przyjemnością spokoju, przyjemnością oświecenia. O takim
rodzaju przyjemności mówię, że powinna być kultywowana, że powinna być
ustawicznie praktykowana i, że nie powinno się jej obawiać. To w
odniesieniu do tego zostało powiedziane: „Powinien wiedzieć jak
zdefiniować przyjemność i znając to powinien oddać się własnej
przyjemności”. M 139
