By dążenie do (obiektywnej) zmysłowej przyjemności odbywało się bez (skalań przez subiektywne) zmysłowe pragnienie, bez percepcji zmysłowych przyjemności, bez myśli o zmysłowych przyjemnościach – takie coś jest niemożliwe.

Przy tej okazji taki zgubny pogląd powstał u mnicha Arittha, dawnego zabójcy sępów: „Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.

Wielu mnichów to usłyszało. Udali się do mnicha Aritthy, dawniejszego zabójcy sępów i spytali się go: „Czy to prawda, przyjacielu, jak się wydaje, że następujący zgubny pogląd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'”. „Dokładnie tak: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. Mnisi pragnąc pozbawić go tego zgubnego poglądu naciskali i pytali i przepytywali go tak: ”Przyjacielu Arittha, nie mów tak, nie reprezentuj błędnie Zrealizowanego, bo nie jest dobrze błędnie reprezentować Zrealizowanego. Zrealizowany nie wypowiadał się w ten sposób, gdyż w wielu rozprawach (pewne) rzeczy zostały nazwane przeszkadzającymi, stanowiącymi przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża, Zrealizowany ukazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". Jednak mimo, że naciskany i przepytywany przez mnichów, mnich Arittha, dawny zabójca sępów, ciągle uparcie błędnie pojmował zgodnie ze swoim zgubnym poglądem i nalegał nań mówiąc: „Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.

Ponieważ mnisi nie byli zdolni wybawić go od jego zgubnego poglądu, udali się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu, usiedli z boku. Kiedy to uczynili, opowiedzieli wszystko co się wydarzyło i dodali: „Czcigodny panie, ponieważ nie byliśmy zdolni pozbawić mnicha Aritthy, dawnego zabójcy sępów jego zgubnego poglądu, zdajemy sprawę z tego Zrealizowanemu”.

Wtedy Zrealizowany odezwał się do pewnego mnicha tak: „Mnichu, idź powiedzieć mnichowi Arittha, dawnemu zabójcy sępów, że nauczyciel go wzywa”. „Tak jest, czcigodny panie” odpowiedział mnich i udał się do mnicha Aritthy i powiedział mu: „Nauczyciel cię wzywa, przyjacielu Arittha”. „Tak jest, przyjacielu” odpowiedział i udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, Zrealizowany spytał go „Arittha, czy to prawda jak się wydaje, że następujący zgubny pogląd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'” "Dokładnie tak, czcigodny panie. 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. "Błądzący człowieku, kogo kiedykolwiek widziałeś bym nauczał Dhammy w ten sposób? Błądzący człowieku, pewne rzeczy określiłem jako przeszkadzające, gdyż stanowią przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jaką małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża ukazałem jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Błądzący człowieku, zarówno błędnie nas zareprezentowałeś przez swe błędne tego uchwycenie jak i zapracowałeś na swą własną zgubę, gromadząc znaczną przewinę, gdyż przyczyni się to długo do twojej krzywdy i cierpienia".

Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, jak myślicie, czy mnich Arittha, dawniejszy zabójca sępów pojął choć trochę Dhammy i Dyscypliny?" - „Jak mógłby, czcigodny panie? Nie czcigodny panie". Kiedy to zostało powiedziane, mnich Arittha dawny zabójca sępów siedział milczący, skonsternowany ze zwieszonymi ramionami i opuszczoną głową, ponury i bez słowa. Wtedy widząc to Zrealizowany odezwał się do niego: „Błądzący człowieku, będziesz opisany przez swój zgubny pogląd. Przepytam mnichów w tej sprawie”.

Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, czy znacie Dhammę nauczaną w ten sposób przez mnie, tak jak ją mnich Arittha, były zabójca sępów ogłasza, gdy błędnie reprezentując nas przez swe złe uchwycenie tego wypracowując przez to swą zgubę i gromadząc znaczną przewinę?” „Nie czcigodny panie, gdyż podczas gdy pewne rzeczy (same w sobie) są określane jako przeszkadzające przez Zrealizowanego, są one również widziane przez niego w wielu rozprawach jako przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża Zrealizowany ukazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". „Dobrze mnisi, dobrze że znacie Dhammę nauczaną przeze mnie w ten sposób. Gdyż (podczas gdy pewne) rzeczy (same w sobie) są nazywane przeze mnie przeszkadzającymi (są one również określane przeze mnie jako) przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jaką małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża wykazałem jak mała satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Ale ten błądzący człowiek, mnich Arittha, dawny zabójca sępów zarówno błędnie nas zareprezentowł, przez swe błędne uchwycenie tego jak i zapracował na swoją zgubę gromadząc znaczną przewinę, gdyż przyczyni się to długo do jego krzywdy i cierpienia.

Mnisi by dążenie do (obiektywnej) zmysłowej przyjemności odbywało się bez (skalań przez subiektywne) zmysłowe pragnienie, bez percepcji zmysłowych przyjemności, bez myśli o zmysłowych przyjemnościach – takie coś jest niemożliwe.

M 22